"Septiembre del 75" filmaren proiekzioa

2025eko irailaren 25a • Irungo Ateneo Kabigorri • 19:30

Francoren fusilamenduen 50. urteurrena

2012an, Eusko Jaurlaritzak Jon Paredes Manot eta Angel Otaegi Etxebarria aitortu zituen diktadurako indarkeriaren biktima gisa, eta haien figurak birgaitu egin zituzten. 2017an ere, Kataluniako Parlamentuak aho batez erabaki zuen epaiketa frankista guztiak baliogabetzea, baita Salvador Puig Antich eta Jon Paredes Manot hiltzera kondenatu zituzten gerra-kontseiluak ere.

2024ko urriaren 3an, José Luis Sanchéz Bravo epaitu zuen auzitegia legez kanpokotzat eta legez kanpokotzat jo zen. Era berean, 2025eko uztailaren 16an, Xose Humberto Baena epaitu zuen auzitegia legez kanpokotzat eta legez kanpokotzat jo zen. Auto horietan legez kanpokotzat eta legez kanpokotzat jotzen dira haien aurka emandako epaiak; epai horien bidez, heriotza-zigorra eman zitzaien eta fusilatu egin zituzten 1975eko irailaren 27an, Hoyo de Manzanaresen.

Une honetan, Ramón García Sanz epaitu zuen auzitegia legez kanpokotzat eta legez kanpokotzat jotzeko eskaera izapidetzen ari da.

50. urteurren honetan, Manuel Blanco Chivitek, epaiketa hauetako batean heriotza-zigorra jaso ondoren, artikulu bat argitaratu du, eta, bertan,... "Hoy la pregunta es saber quién disparó sobre Baena, Sánchez-Bravo y los demás, saber quiénes los mataron, establecer la línea de mando y evidencia, desde los miembros de los tribunales militares, los miembros del Consejo Supremo de Justicia Militar que dieron el visto bueno a las condenas". Esteka honetan irakur dezakezu: A los 50 años: Los últimos fusilamientos de la Dictadura franquista (1975-2025)

Argazkiak eta bideoa

Liburua: "27 de septiembre 1975"

Proiekzioan zehar salgai • 25 €

Bizirik atera zirenen, abokatuen, senideen eta borrokalari antifaxisten oroitzapenetan eta zuzeneko testigantzetan oinarrituta egindako liburu honek 1975eko irailaren 27an Espainiako armadak burututako azken fusilamenduak eragin zituzten Diktadura frankoko/faxistako azken lau gerra-kontseiluen historia kontatzen du.

Diktadura egoeran, terrorismoa diktadura da, eta diktadurarekiko erresistentzia herriaren borroka anti-terrorista da. Tiraniako edozein egoeratan, Tirania terrorismoa da, eta Tiraniaren aurka borrokatzea terrorismoaren aurka borrokatzea da.

Lehenik Diktadura edo Tirania ezarri eta ondoren mantendu duten indar armatu, polizial eta para-polizialak terrorismoaren banda armatu uniformatuak eta uniformerik gabeak dira. Espainiako adibidea paradigmatikoa da. 40 urteko diktadura terroristak, estatu-kolpe baten eta indar terrorista bihurtutako armadak eragindako gerraren ondoren, II. Errepublikako indar demokratikoak garaitu ondoren, gerra hori bera luzatu zuen diktadura baten bidez.

Diktadura, estatu-terrorismo gisa, arriskutsuena eta suntsitzaileena da, giza eskubide guztiak etengabe eta sistematikoki urratzeak biztanleria osoari eragiten baitio, modu larrienean eta bizitza publiko eta pribatuko eremu guztietan, familian, lanean, kolektiboan, gizartean, politikan...

Jarduteko moduarekin bat etorriz, Estatu Terroristak «terrorismoa» leporatzen die zilegitasun osoz aurre egiten dieten eta aktiboki aurre egiten dieten guztiei. Ildo horretan, Tiraniaren portaera lapurraren antzekoa da, eta, salatu ez dezaten, biktima seinalatuz oihu egiten du: lapurra, lapurra!

Liburuari buruzko liburuxka deskargatu